شناختن هر چه بیشتر خانواده، درکی عمیق از ساختار و کارکرد خانواده به ارمغان می‌آرود. بدین منظور هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نوسازی توسعه با همراهی تکنولوژی‌های ارتباطی بر ساختار خانواده است.
در پژوهش حاضر از رهیافت کیفی و روش نظریه مبنایی برای بررسی درک و تفسیر تغییرات نوسازی، تکنولوژی‌های ارتباطی، استفاده شد. جامعه پژوهش شامل افرادی بودند که بالای 30 سال سن داشتند که با نمونه‌گیری نظری از میان آن‌ها 28 نفر با توجه به اشباع داده‌ها مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق قرار گرفتند.
مقوله‌های عمده عبارت بودند از: دوری از خود، خانواده و اجتماع، خلاءعاطفی و معنوی، تغییر نقش والدین، تجدید سبک رابطه‌ها، دنیای مجازی، تقدس زدایی، ظاهرگرایی، تسهیلات، عدم آرامش، فردگرایی، تغییرات بافت فرهنگ، تغییرات روان‌شناختی تغییرات ازدواج، تغییرات زیربنایی خانواده‌ها، قدرت تصمیم‌گیری و اجرا، کاهش همدلی اجتماعی و اثرات مدرنیه و مقوله‌ی هسته‌ای عبارت بود از: فراساختارگرایی، در نهایت و با تمرکز بر سؤال اصلی پژوهش، مقوله‌ها در سه دسته عمده شرایطی، تعاملی و پیامدی تقسیم شدند و الگوی زمینه‌ای مورد نظر درک تأثیرات توسعه نوسازی همراه با رسانه‌های مجازی پیاده‌سازی و رسم شد
با توجه به یافته‌های پژوهش به این نتیجه رسیدیم که در اثر تحولات ارتباطی و نوسازی جامعه، خانواده هم دچار تغییرات در درون ساختار خود با محوریت ارتباط شده است و هم دچار تغییرات برون ساختاری با محوریت فرهنگ و بافت شده است.
